Aksiyon, sinemanın en tanınan cinslerinden birisi. Hasebiyle da aksiyon sinemalarının hem bütçeleri hem de hayranları epey fazla. Netflix izleyicileri için de durum farklı değil. Durum bu türlü olunca platform her yıl yüksek bütçeli sinemalar yayınlıyor. Bu sinemalarda de Hollywood’un yıldızlarına yer veriyor.
Deadpool’un yıldızı Ryan Reynolds’un sineması 6 Underground ve Thor ile yıldızlaşan Chris Hemswoth’ün sineması Extraction üzere sinemaları sıralayabiliriz. Netflix’in bu listeye eklediği son sineması Charlize Theron’un başrolde olduğu fantastik aksiyon sineması The Old Guard oldu. Sinema, ülkemizde aksiyon sahnelerinden çok baklava sahnesi ile konuşuldu. Lakin bugün Theron üzere baklavayı incelemek yerine sineması inceleyeceğiz.
Netflix’in aksiyon sineması The Old Guard:
- Direktör: Gina Prince-Bythewood
- Cins: Aksiyon, Fantastik
- Oyuncular: Charlize Theron, Chiwetel Ejiofor, Beth Kono, Dana Goldberg, David Ellison, Don Granger,
Mitolojik efsane İskitli Andromache (Charlize Theron) ve ona eşlik eden bir küme ölümsüz 21. yüzyılda paralı asker olarak çalışıyorlar. Takım, yeni bir ölümsüzün varlığını keşfederken, makus niyetli bir ilaç şirketi de onların varlığını keşfediyor. Ölümsüzlükleriyle yaşamak zorunda kalan paralı askerler, mevtten daha makûs şeyler olduğunu anlayacaklar.
The Old Guard, aksiyon sineması olmasına karşın toplumsal olaylara da değiniyor:
The Old Guard, aksiyon sineması olmasına karşın günümüzde yaşadığımız ve geçmişte yaşanan pek çok toplumsal olaya değiniyor. Hristiyanlığın karanlık geçmişini, bağnazlığını anlatıyor. Cadılıkla suçlanan bayanların çektiği azapları anlatıyor. Direktörün de bayan olmasından ötürü bayanların ön planda olduğu bir sinema izliyoruz. Platform, yıllardır uyguladığı çeşitlilik prensibiyle toplumun her kesitine hitap ediyor. Netflix’in imallerinde her ırktan, her renkten ve her yaştan insanı görüyoruz. Yeni Ölümsüz Nile ile bayanların da askerlik yapabileceğini gösteriyor. Darısı öteki yayın platformlarının başına diyelim.
Her ne kadar topluma eleştirisi vurucu olsa da The Old Guard kendi içinde kopukluklar ve mantık yanılgıları barındırıyor. Game of Thrones’un son döneminde izleyicilerin en çok eleştirdiği olay, karakterlerin ışınlanıyormuş üzere yer değiştirmesiydi. Maalesef bu sinemada de misal birkaç olay mevcut.
Charlize Theron'un karakteri Andy, baklavanın ve ölümsüzlüğün verdiği güçten olsa gerek, Güney Sudan’dan Afganistan’a kadar yürüyor. Yüksek güvenlikli Amerikan üssüne girip iki askeri dövüyor. Yetmiyor hem bir askeri hem de bir askeri aracı kaçırıyor. Herhalde üssün ve askerlerin bundan haberleri yok ki rastgele bir kovalamaca izlemiyoruz. Tüm bunlar olurken de ölümsüzler takımının çoktan Fransa’ya vardığını görüyoruz. Bunlara, bütçeden kısmak için yapılmış birkaç hile diyebiliriz.
The Old Guard’ın senaryosunda mantık yanlışlarından öbür göze çarpan ayrıntılar da bulunuyor. Senaryo bir yerden sonra tıkandığı için zorlama bir ihanet izliyoruz. Sinema boyunca bu ihanetin altyapısı örülmüyor. Halinden şad görünen Booker, orta yaş krizi geçirir üzere artık yaşamak istemediğini pat diye hızımıza vuruyor. Napolyon’la bile savaşmış olan karakterimizin orta yaşları da 200’lü yaşlar. Demek ki ölümsüz bir savaş efsanesi de olsan depresyondan kaçamıyorsun.
Joe ve Nicky’nin aşkını, gözlerine bakarak bile görebilirsiniz:
Charlize Theron, bize tek başına bir aksiyon sinemasını sırtlayabileceğini geçmişte de gösterdi. Oyunculuğu, Mad Max: Fury Road ile yıllanmış şarap kıvamına geldi. The Old Guard sinemasında de seyircisini şaşırtmadı. Joe (Marwan Kenzari) ve Nicky (Luca Marinelli) ise hoş bir oyunculukla aşklarını seyirciye hissettirdiler.
Luca Marinelli daha evvel Venedik Sinema Festivali’nden mükafatla ayrılmış kıymetli bir oyuncu. Kendini sinemadan sinemaya geliştirdiğini görüyoruz. Marwan Kenzari son yıllarda yükselişte olan bir oyuncu. Her iki aktörün de ana lisanının İngilizce olmadığını belirtmekte yarar var. Chiwetel Ejiofor ise sinemada çok fazla görünmese de kalitesini bildiğimiz bir oyuncu. 12 Yıllık Esaret ile mesleğinin tepesini gördü. The Old Guard kaliteli bir oyuncu takımına sahip. Görüldüğü üzere de bütçesinin birçoklarını oyunculara ayırdı.
Daha evvel Aşk ve Basketbol, Işıkların Gerisinde üzere üretimlere imza atan Gina Prince-Bythewood, profesyonel manada güzel bir iş çıkardı. Bu cinsteki birinci denemesi olmasına karşın sınıfta kalmadı. Direktörün bayan olmasından ötürü da bayanların ön planda olduğu bir sinema seyrettik. Gina, bayanların da süper-kahraman olabileceğini bir sefer daha kanıtladı. Umarız bu cins imaller çoğalır. Netflix çeşitlilik kampanyasını ve toplumsal medyayı gerçekten uygun yönetiyor.
O kadar süratli savaşıyor ki biz bile göremiyoruz:
Evvelki başlıkta da belirttiğimiz üzere The Old Guard, bütçesinin birçoklarını oyunculara ayırdı. Bütçeyi aşmamak için de birkaç ufak hileye başvurdu. Karakterlerin ışınlanması, yüksek güvenlikli bir üsten hem asker hem de askeri araç kaçırması bunlara örnek verilebilir. Bu listeye ekleyeceğimiz öteki olaylar da var. Kimi aksiyon sahnelerini izlemedik ya da az izledik. İskitli Andromache, mitolojik bir efsane. O kadar süratli savaşıyor ki biz bile göremiyoruz.
Düşman askerleri daima yerde görüyoruz fakat nasıl o hale geldiklerini göremiyoruz. Booker’ın dediğine nazaran Andy’nin unuttuğu öldürme biçimlerini büyük ordular hala öğrenemedi. Görünen o ki Netflix de hala öğrenemedi. Karakterlerimiz ölümsüz olduğundan ötürü bir güzelleşme süreci geçirmeleri ya da tekrar doğmaları gerekiyor.
Bir örnek verecek olursak: Forever dizisindeki ölümsüz öldükten sonra daima denizde hayata geliyor. The Old Guard sinemasında ise karakterlerimiz olduğu yerde kalıyorlar ve yaraları kapanıveriyor. En azından Netflix bu hususta bütçeden kısmadı ve CGI ile sineması izleyebildik. Görsel efektler konusunda da ortalama bütçesi olan bir sinemanın ne altında ne üstünde. Hatta klasik bir Netflix üretimi diyebiliriz.
Dövüş sahneleri bir John Wick değil alışılmış ki. Lakin 2014’ten sonra çıkan aksiyon sinemalarında daima bir John Wick esintisi hissettik. Yakın dövüş koreografilerine büyük bir katkısının bulunduğunu söyleyebiliriz. “İzleyebildiğimiz” dövüş sahneleri gerçekten eğlenceli geçiyor. Geride çalan müziklerle birleşince seyirci birden yükseliyor. Sahneyi mi izleyeyim yoksa Shazam mı açayım diye kararsız kalıyorsunuz.
The Old Guard, sinema yerine dizi olsaydı daha mi uygun olurdu?
Mitolojik efsanelerden, makûs niyetli ilaç firmalarına. Yeni jenerasyon paralı askerlerden, insanların insanlara yaptığı kötülüklere… The Old Guard mevzu itibariyle epey geniş bir alanı kapsıyor. Ölümsüzler takımının insanlığı makus etkileyebilecek olayları engellediğini görüyoruz. Doğal ki hal bu türlü olunca seyircinin aklına “Acaba dizi olsaydı daha mi yeterli olurdu?” sorusu geliyor.
Senaryo, kahramanlarımızın dünya çapındaki operasyonlarını izleyeceğimiz onlarca dönemlik hoş bir aksiyon dizisi çıkartabilecekken orta-düşük bütçeli bir filmle harcanmış. En kolayından İskitli Andromache’nin geçmişte yaşadıklarıyla ilgili bir spin-off bile çekilebilir.
Netflix son yıllarda 6 Underground, Extraction, Polar ve Bright üzere aksiyon sinemaları yapıyor. Bunun sebebi de şirketin James Bond üzere bir marka yaratmak istemesi diyebiliriz. The Old Guard genel olarak, senaryosu, oyunculukları, aksiyon sahneleri ve görsel efektleri ile ortalama bir aksiyon sineması. Baklava sahnesi ise bu görüşümüzü değiştirmiyor…
