Sevgili WeAreTeachers,
Müdürüm bu yıl oğlunun 3. sınıf öğretmeni olarak beni seçtiğini söylediğinde onur duydum ama davranışları ve saygısızlığıyla her gün mücadele ediyorum. Genellikle herhangi bir ofis-sevk-seviyesi suçun hemen altında çizgiyi aşmayı başarır, ancak son saman, konuk konuşmacımıza uygunsuz sorular sormasıydı. Bana “Ne yapacaksın, beni babama mı göndereceksin?” Yetiştirdiği bir çocuğun davranışlarıyla ilgili endişelerimi patronuma yaklaşmak gerçekten garip geliyor. Herhangi bir ipucu? —Besleyen Elin Isırılması
Sevgili BTFH,
Veli toplantıları kendi başlarına garip olma potansiyeline sahiptir. Ebeveynin patronunuz olması gibi zorlu bir sosyal dinamik eklemek, tamamen yeni bir yaltaklanma düzeyi yaratır.
En iyi çıkış yolu en doğrudan olanıdır. Oğlunun davranışları hakkında patronunla konuşman gerekecek. Darbeyi yumuşatmak için zorlu konuşmalara yaklaşma konusunda bazı ipuçları:
- “Sandviç” yöntemini kullanın. Öğrencinin sevdiğiniz yönüyle başlayın, ardından iyileştirme alanına girin ve başka bir olumlu notla bitirin.
- Ona bir ortak olarak yaklaşın. Kötü haberlerin iletilmesi yerine çözüme yönelik çalışan bir ortaklık gibi hissettirmesi için onun yardımını, katkısını ve içgörüsünü isteyin.
- Takip için bir zaman belirleyin. Gelecekte yeniden değerlendirme planına sahip olmak, yalnızca hesap verebilirliğe yardımcı olmakla kalmaz, aynı zamanda sürece olan bağlılığınızı iletmenize de yardımcı olur.
Bunlar sizi şu şekilde başlayan bir sohbete yönlendirebilir:
“Bugün benimle buluştuğunuz için çok teşekkür ederim. Noah’ın ne kadar harika bir çocuk olduğunu söyleyerek başlamak istedim. Zeki, azimli ve sınıf arkadaşlarını nasıl etkileyeceğini biliyor. Seninle konuşmak istediğim son kısım buydu. Bazen liderliğin onu elinden gelenin en iyisini yapmaktan alıkoyan veya bana ya da meslektaşlarına karşı saygısız bir şekilde ortaya çıktığını görüyorum. Bunların herhangi birinin onun sosyal veya akademik fırsatlarını sınırlamasından nefret ederim. Bu evde gördüğün bir şey mi?”
Başka bir deyişle, bu garip toplantıların zirvesi gibi görünse de, bunu diğer veli toplantıları gibi saygı, profesyonellik ve nezaketle ele alın.
Sevgili WeAreTeachers,
Okulumuzda park yeri tahsis edilmemiştir, ancak söylenmemiş bir kuraldır ki, ahem, daha fazlası kıdemli fakülte üyeleri binaya daha yakın sıra sıra noktalar alırlar. Yeni öğretmenlerden bazılarına bunun nasıl çalıştığını nazikçe anlattım ve anlamış gibi davranıyorlar, ancak yine de arabalarını her gün hak etmedikleri noktalarda buluyorum. Aptalca olduğunu biliyorum ama geri kalanımızın onlarca yıldır onurlandırdığı bir geleneğe bariz bir saygısızlıkları varmış gibi geliyor. Bu noktada öğretmenlerle tekrar mı konuşayım yoksa müdürümle mi konuşayım? —Park Polisi
Sevgili PP,
Nasıl tepki vereceğimi biliyorum, ancak bazı okuyucularımızdan tartmalarını istedim. Yanıtları, dikkate almadığım bazı düşünceli açıları kapsıyordu. Ne söylemek zorunda olduklarını kontrol et.
“Daha deneyimli bir öğretmen olarak, bunu kalbimde hissediyorum… ama benim tavsiyem, onu bırakman. Yeni öğretmenlerin kalmasını istiyoruz. Burayı sevmelerini istiyoruz. Onlar için fazladan birkaç adım atalım ve bunu bir şey haline getirmeyelim.
“Görünmeyen kurallar varken böylesine bölücü bir çalışma ortamı yaratıyor. Geldiğiniz sıraya göre park edin veya gerçek bir sorun (erişilebilirlik sorunu gibi) olarak görürlerse yöneticinin bununla ilgilenmesine izin verin. Bir şeyin gelenek olması onu zorunlu bir sistem yapmaz.”
“Park yeri tahsis edilmemesinin gerekçesi ve park yeri tahsis edilmesinin herkes için daha kolay olup olmayacağı hakkında müdürle konuşmaya değer olabilir. Herhangi bir gün boyunca öğretmenlerin endişelenmesi ve düşünmesi gereken o kadar çok şey var ki. Bir stres etkenini denklemden çıkarmak büyük bir rahatlama sağlayabilir ve personel arasındaki potansiyel bölünmeyi ortadan kaldırabilir.”
“Bu geleneği sürdürmek yerine neden yeni bir tane başlatmıyorsunuz? Bugün yeni bir öğretmen olmak her zamankinden daha zor ve görünüşte zararsız olan bu gelenek, aslında yeni öğretmenlerin kendilerini dışlanmış hissetmelerine neden olabilir. Belki de Ayın Öğretmeni personel ve öğrenciler tarafından oylanabilir ve o öğretmen en iyi park yerini alır!”
Sevgili WeAreTeachers,
Lisede biyoloji öğretiyorum ve öğrencilerimden biriyle benzersiz bir sorun yaşıyorum. Akademik olarak harika ama ders sırasında çılgın komplo teorileri (kertenkele insanları düşünün) getirerek sınıfı raydan çıkarma alışkanlığı var. İlk başta aptalca davrandığını düşündüm ama gerçekten bu hikayelere inandığını düşünüyorum. Onu uzaklaştırmadan veya aşağılamadan nasıl durdurabilirim? Teorilerini itibarsızlaştırmaya mı yoksa sadece dikkat dağıtmaya mı odaklanıyorum? —Komplo Yorgunluğu
Sevgili CW,
Folyo şapkalı öğrencini düşünerek gülümsüyorum. Meraklı, hevesli, parlak ve rekoru düzeltmek istemekle coşuyor (sicili tamamen yanlış olsa bile). G/T öğrencileriyle yaptığım çalışmalarda bu öğrenci tipine çok rastladım.
Bu öğrenciyle konuşurken aklınızda tutmanız gereken bir şey ilişkiyi korumaktır. Onu utandırmak, aptal hissettirmek ya da coşkusunu öldürmek istemezsiniz. Bunun yerine bağlanın, ardından yönlendirin. Onunla olduğu yerde buluş ve bu coşkuyu döndürmenin değerini görmesine yardım et.
Bazen onunla yalnız kaldığınızda, “Komplo teorileri hakkında düşünmek gerçekten eğlenceli olabilir, ha? Herkesin doğru olduğunu düşündüğü bir şeyde delikler açma ya da kimsenin bilmediği bir gerçeği açığa vurma fikrini seviyorum. Yine de olay şu: Bu tür tartışmalar herkesin dikkatini dağıtma eğilimindedir. Çünkü çok heyecan vericiler. Öğretmemi ve öğrencilerin öğrenmesini zorlaştırıyor. Olanlar için bazı çözümler düşünmeme yardım edebilir misin?”
Belirli bir grup insan hakkında zararlı fikirleri yansıtan komplo teorileri ortaya atmadığı sürece, onun itibarını sarsmaktan çok yaptığı şeyin dikkat dağıtma kısmına odaklanırdım. Sonunda anlayacaktır.
Yakıcı bir sorunuz mu var? [email protected]achers.com adresinden bize e-posta gönderin.
Sevgili WeAreTeachers,
Dün ders vermediğim bir öğrenci arkamdan koştu ve beni itti. Düştüm ve arkamı döndüğümde bir grup öğrencinin beni filme çekip güldüğünü gördüm. Öğrenci bunun “sadece bir TikTok cesareti” olduğunu söylediği için, bu dokuzuncu sınıf öğrencisi sıfır sonuçla uzaklaşıyor. AP’m, akran baskısı hakkında derslerini çoktan aldıklarını söyledi! Vazgeçmek gibi hissediyorum. Yapmalımıyım? —Bir Kıpırdama-Nefret İlişkisinde
