Öğretimin son birkaç yılı, öğrenci davranışlarında benzeri görülmemiş bir değişime tanık oldu. Şiddet ve akıl sağlığı krizleri fırladı… ama başka bir durum da var.
ilgisizlik.
Devamsızlık. İşi teslim etmemek. Teslim edilen iş eksik, yanlış veya minimum çabayla yapılmıştır. Hangi biçimde olursa olsun, genel bir umursamama tavrı özellikle ortaokulları kasıp kavuruyor.
Sadece “bu günlerde çocuklar” olduğu için değil.
Aslında (*yaklaşıp fısıldar*) aslında öğrencilerin suçu değil.
TikTok yaratıcısı @msvolksonlineclassroom’un videosunda belirttiği gibi, sorun karmaşık ve çok yönlü. Tek bir öğrencinin, belirli bir okulun veya tüm bir okul grubunun ilgisiz olmasının diğer durumlarda kalıba uymayan tonlarca nedeni olabilir.
Ancak bugün hem okullarda hem de dışarıda neler olup bittiğine bakıp “Bunun olacağını nasıl göremedik?” diye merak etmek zor.
Tiktok’una buradan bir göz atın:
@msvolksonlineclassroom @alaskavery’e yanıt vermek O kadar çok yönlü bir sorun ki nereden başlayacağınızı bilmek zor #teachersoftiktok #teacher #apathy #edutok #studentsbelike
♬ orijinal ses – volkswaggin
Onun konuşma noktalarından bazılarına bir göz atalım.
“Bilinçli düzeyde olsun ya da olmasın, çocuklar ortaya koydukları çalışmanın hiçbir ödül olmadığını görüyorlar.”
@msvolksonlineclassroom, çocukları yapmaları gerekeni yaptıkları için ayakta alkışlamamız gerektiğini söylemiyor. Çocuklar, tüm yıl boyunca hiçbir şey yapmayan akranlarının bir sonraki sınıfa geçildiğini veya öğretmenin kafasına zımba atıp sınıfa geri gönderildiğini gördüklerinde, kurallara uymaya teşvik eden nedir?
“Zamanında teslim eden o 10 çocuk [while their classmates got full credit turning in the same assignment later]neden bunu bir daha yapsınlar?
Burada, standartlara dayalı not verme ve bunun bir kavramda uzmanlaşmak için fazladan zamana ihtiyacı olan öğrenciler için sağladığı fayda hakkında daha geniş bir konuşma var. Ama daha önce ustalaşan öğrencilere fayda sağlamak için ne yapıyoruz? Ve hayır, bu arada onlara fazladan iş vermek çözüm değil (bu makalenin ilerleyen kısımlarında G/T tükenmişliği hakkındaki yanıtına bakın).
“Bence başka bir kısım, bu devasa varoluşsal korku duygusu.”
Eğitim artık bir zamanlar sunduğu sosyal hareketliliği sunmuyor.
Öğrenciler, hayatları boyunca pekala yaşanmaz olabilecek bir dünyayla meşgul olmak için bir neden görmezler.
Onlara bağlantı sağlayan telefonlar aynı zamanda zihinsel sağlıklarını da sürekli olarak parçalıyor.
Onlara öğretmenlerinin “bakıcı” olduğu, okullarının giderek daha tehlikeli hale geldiği ve öğrenci borçlarıyla ev sahibi olmanın neredeyse imkansız olduğu söyleniyor.
Çıkış yaptıkları için onları suçlayabilir misin? Yapmıyorum.
İzleyicilerden bazı anlayışlı yorumlar:
Bunlar Tümü geçerli noktalar
Çıkarımlar:
- Daha güvenli okullara ihtiyacımız var.
- Hem K-12 hem de daha yüksek eğitim seviyelerinde, araştırmaya dayalı ve öğretmenler tarafından yönetilen bir eğitim reformuna ihtiyacımız var.
- Okullardaki öğrenciler için ruh sağlığı kaynaklarına daha iyi erişime ihtiyacımız var.
- Gezegenimize, onu miras alan çocukları gerçekten önemsiyormuşuz gibi davranmalıyız.
- Sistemlerimizi ve politikalarımızı her düzeyde incelemeli ve gerçekten değer katıyor mu ve ihtiyaçlarını karşılıyor mu diye sormalıyız. Her çocuk.
@msvolksonlineclassroom’un çok karmaşık bir sohbete yaptığı katkı için minnettarız.
Öğrenci ilgisizliği hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda bize bildirin!
Bunun gibi daha fazla makalenin yanı sıra öğretmenler için ipuçları, püf noktaları ve fikirler için ücretsiz bültenlerimize kaydolun.
