Benim için gelmeden önce, “o öğretmen” olduğumu söylememe izin ver Ve “o ebeveyn.” Okul öncesi sınıfımdaki her öğrenci için şanslı para zarfları hazırladım mı? Evet. “Bu Crunch Zamanı! Durum testi ve ekli küçük çikolata çubukları için Bunu Anladınız mı? Evet, evet yaptım. Pinterest’i seviyorum ama siren şarkısının kurbanı oldum. Ve bu nedenle, temel sevimlilik savaşlarına bir son verilmesi için çağrıda bulunuyorum (aksi takdirde, anneler ve öğretmenlerden sevimli projeler, ikramlar, hediye çantaları ve benzerleri yaratmaları için – hem yazılı olmayan hem de açık olan – sonsuz talepler olarak bilinir). İşte nedeni.
Gerçekçi olmayan beklentiler oluşturur.
Kadınlar olarak, bazen kendimizin en kötü düşmanı olduğumuzu düşünüyorum. Burada bir üstünlük unsuru olduğunu hissediyorum. Ve evet, özellikle kadınlara sesleniyorum. Cinsiyet normatif olmak istemiyorum (veya bunun erkekleri asla etkilemediğini öne sürüyorum), ancak bunun öncelikle anneler ve kadın öğretmenler için bir sorun olduğunu kabul etmenin önemli olduğunu düşünüyorum. Pinterest’e layık ilan panolarına sahip olmanın veya en iyi Crazy Hair Day’i yaratmanın ‘Yaptığımız şeyler’ olduğunu düşünme tuzağına düşme eğiliminde olan bizleriz. sözde öğretmenler ve okul çağındaki çocukların anneleri olarak yapmak. Bu kesinlikle doğru değil ve yalnızca zaten aşırı kalabalık tabaklarımızda olanlara yenilerini eklemeye hizmet ediyor. Sürdürülemez, rekabetçi ve hiçbirimiz için adil değil.
Çocuklarımız için de adil değil. Onları, Pinterest’te mükemmellik beklemeleri için ayarlıyoruz. Bu büyük “teklifler” ve Tatlı 16 partileri yapan gençler için her zaman endişelenmişimdir, çünkü düğünlerinden ne bekleyecekler? Aynı fikir. Pek çok “okulun ilk günü” hayatta kalma kiti alırsınız (Kalemler! Yara bantları! Sevimli şiir!) ve onları beklemeye başlarsınız. Sadece bu da değil, çocuklarımızın büyüyeceklerinden ve iyi ebeveynler olmak için tüm bunları (ama daha büyük ve daha iyi) kendi çocukları için yapmaları gerektiğini düşüneceklerinden endişeleniyorum. Ve durum böyle değil.
Öyle değil Gerçekten çocuklar için.
Bunun performatif hissettiren bir yanı var. Evet, söyledim. Ve kendim için de söyledim. Çünkü dürüst olmam gerekirse, bu projelerin birçoğunu yapmamın nedeni, dikkat çekmeyi – özellikle de insanların bana ne kadar yaratıcı ve zeki olduğumu söylemelerini – sevmem. Ve durum böyle olmasaydı, o zaman sosyal medyada fotoğraf paylaşmazdım. Ve geri dönüp kızımın sözde ondan gelen sevgililer günündeki ponpon yerleşimini düzeltmezdim. Ama ben yaparım.
Ayrıca çoğu çocuğun umursamadığını da biliyorum. Mağazadaki Örümcek Adam sevgililerini, minik kalpleri kesmek, boyamak ve yumruklamak için üç saat harcadığım “Olive You” sevgililer kadar seviyorlar. Bir kaç istisna var. Tüm notlarımı saklayan eski öğrencilerim var, ancak sözlerimin “Kimmie tarafından elle damgalanmış” olmasından daha önemli olduğunu düşünüyorum. Öğrencilerim ve çocuklarımın sınıfları için yaptığım tüm o sevimli şeylerin çoğu çöpe gitti. Biliyorum çünkü bunu yapmalarını izledim (eve gelene kadar bekleyemedim bile – o kadar da önemli değildi).
Pinterest’in kendisi sorun değil.
Pinterest’ten gerçekten keyif alıyorum. Neredeyse sadece Pinterest tarifleriyle yemek yapıyorum ve temalı bir doğum günü partisini seviyorum. Bana inanmıyor musun? Bu makaledeki resimler, bana ait. (Evet, ben çok büyük bir ikiyüzlüyüm ama ben denemek burada.) Ve insanların bana Pinterest projelerinin onlara neşe getirdiğini söyleyeceklerini zaten biliyorum. Bu iyi. Ama benim gibiyseniz, bu kaygan bir yokuş. Aslında zamanım veya enerjim olmayan bir şey yapıyorsam, neşenin hızla endişe ve strese dönüştüğünü biliyorum.
“Konfeti Gibi Nezaket Fırlat” sınıf kapı dekorunuzu bir kenara atmanız gerektiğini veya çocuğunuzun sınıfı için bir daha asla Hershey’s Kisses meşe palamudu yapamayacağınızı söylemiyorum, ama bu tür şeylerin etrafına korkuluklar koyalım. Argümanı biliyorum: İnsanları rahat bırakın. Kendi sınıflarında/evlerinde istediklerini yapmalarına izin verin. Seni etkilemez. Ama gerçek şu ki, diğer insanları etkiliyor. Elf yapmayan tek öğretmen ya da ayrıntılı bir cüce tuzağı göndermeyen tek anne olmak gerçekten zor. Bu ateşkes ancak hepimiz birlikte olursak işe yarar.
Sevimlilik, şeylerin büyük planında o kadar önemli değil.
Sanırım hepimiz kurnaz annelerin daha iyi anneler olmadığı konusunda hemfikir olabiliriz. Temalı sınıflara sahip öğretmenler daha iyi öğretmenler değildir. Konu çocuklarının eğitimi olduğunda bir ebeveyni iyi yapan şey, katılım, savunuculuk ve eğitim ekibinin bir parçası olmaktır (ve bu, farklı insanlar için farklı görünür). En iyi öğretmenler, öğrencilerine mümkün olan en iyi öğrenme deneyimini vermeye özen gösterir ve kararlıdır. Sevimli eğlenceli olabilir, ancak etkinliğinizi değerlendirmek söz konusu olduğunda, dikkate alınmaz.
Bunun en çok kadınları etkilediğini söylediğimi hatırlıyor musun? Bunun, bizi gerçekten önemli olan şeylerden uzaklaştırmaya çalışan ataerki olduğunu öne sürmeye cesaret edebilir miyim? Bizi churro kek yapmakla meşgul ederlerse, belki ücretli izin, uygun fiyatlı çocuk bakımı veya öğretmenler için profesyonel bir maaş talep etmeyeceğiz. Bunların büyük şeyler olduğunu anlıyorum ve bu kadar çok şeyin kontrolümüz dışında olduğu bir dünyada 30 çocuk için minik sulu meyveler dikmek bizim için bir şeymiş gibi hissettiriyor. olabilmek Yapmak. Ama toplu olarak zamanımızı korumayı kabul edebilir ve suçluluk duygusunu reddedebilirsek, gerçekten önemli olan şeyler için çok daha fazla enerjimiz olur.
Bunun gibi daha fazla açık mektup için bültenlerimize kaydolun!
Artı, Sevgili Ebeveynler, “Ortak Temel Matematik” Sizi Almak İçin Çıkmadı ve İşte Nedeni’ne bakın.
