Hepimiz oradaydık. Bir partide, aile toplantısında veya herhangi bir sosyal etkinlikteyiz ve biri bize geçimimizi sağlamak için ne yaptığımızı soruyor. Gururla “Ben öğretmenim!” diyoruz. ama aynı zamanda kaçınılmaz tepkiler için kendimizi hazırlıyoruz:
“Okulda matematikten nefret ederdim.”
“Bilimi hiçbir zaman anlamadım.”
“İngilizce çok sıkıcıydı.”
“Zaten tarih dersinin ne anlamı var?”
Bu yorumları duymanın ne kadar sinir bozucu olduğunu biliyorum. Öğretmenler olarak, bunları sadece mesleğin dışından değil, öğretmen arkadaşlarımızdan da sayısız kez duyduk. Herkesin okuldaki her dersi sevmediğini biliyoruz ve bazı insanların bu yorumları sadece arkadaşça bir şaka olarak gördüğünü biliyoruz. Ancak birisi, geçimini sağlamak için yapmayı seçtiğin bir şeyin değerini önemsizleştirdiğinde nasıl tepki vereceğini bilmek zor.
İşte bu yüzden “konusundan nefret ediyorum” konuşma noktasından kurtulmamız gerekiyor:
Yararlı değil.
Biri bize okuldaki dersimizden ne kadar nefret ettiğini söylediğinde, bu bilgiyle ne yapmalıyız? İçerik alanları değiştirilsin mi?
Aslında, bu yorumlar aslında zararlı olabilir. Öğrenciler, evde velilerinden ya da öğretmenlerinden bu yorumları duyduklarında, onların da bu konudan nefret etmelerine zemin hazırlıyor.
Öğretmenler olduğu gibi yeterince karalanıyor.
Öğretmenler, haksız yere, eğitimdeki zorluklara karşı kolektif bir sorumluluk duygusu hissetmeye zorlandılar. Öğretmenlerin öğrenmeyi eğlenceli hale getirmekle suçlandığı bir eğitim ortamında, sıradan bir “Ah, o konudan nefret ettim!” kulağa daha çok bir iddianame gibi gelebilir.
Bir cerrahla tanışıp “Ah, modern tıptan nefret ediyorum” mu deriz?
Bir yargıçla görüşüp, “Biliyorsunuz, adalet arayışı bana her zaman inanılmaz derecede sıkıcı gelmiştir. Nasıl yapıyorsun bilmiyorum.”
Bu insanlara uzmanlık alanlarından ne kadar nefret ettiğimizi hemen söylemeyi düşünmüyorsak, bunu öğretmenlere yapmakta neden sorun yok?
Peki bunun yerine ne söylemelisiniz?
Öğretmenlere okulda derslerinden ne kadar nefret ettiğinizi söylemek yerine, şu yanıtlardan birini deneyin:
“Çok havalı! Öğretmekle ilgili en çok neyi seviyorsunuz?”
“Her zaman buldum [subject] okulda zorlu. Keşke sınıfınızı denetleyip bir kez daha deneyebilseydim.”
“Öğretmenlere çok saygım var. Yaptığın her şey için teşekkür ederim.”
“Öğretmeyi en çok sevdiğiniz ünite veya konu hangisi?”
Açık fikirli bir şekilde yaklaştığınızda konunun ne kadar ilginç olduğuna şaşırabilirsiniz. Hatta yeni bir şeyler öğrenebilirsin.
Öğretmenler olarak bizler de bu yorumlarda gezinmeye daha hazırlıklı olabiliriz. Özellikle neyle mücadele ettiklerini veya konuyu öğrenciler için daha ilgi çekici veya erişilebilir hale getirmeye yönelik önerileri olup olmadığını sorabiliriz. Ayrıca duraklamada, derin bir nefes almada ve o kişiye ihtiyaç duyduğu ve arzuladığı mutluluğu dilemekte yanlış bir şey yok.
Herkesin konumuzu sevmesini beklemiyoruz. Ancak öğrenme pratiğinin kendi içinde en değerli derslerden biri olduğunu bilerek öğretiyoruz.
İnsanlar size okulda dersinizden nefret ettiklerini söylediklerinde ne yaparsınız? Yorumlarda bize bildirin.
Bunun gibi daha fazla makale mi arıyorsunuz? Bültenlerimize abone olduğunuzdan emin olun!
