Albert Einstein’ın genel görelilik kuramı, kainatın en uç noktalarında dahi geçerli görünüyor. Bilim insanlarının, uzaydaki üç yıldızın bilgilerini kullanarak yaptığı bir genel görelilik prensibi testi, tüm objelerin, bileşimlerinden bağımsız olarak birebir ivme ile düştüğünü gösteriyor.
Genel görelilik testi aslında kütle çekim alanındaki iki objenin kütleleri yahut yapıları ne olursa olsun birebir ivme ile düştüğünü belirten eşdeğerlik prensibini kanıtlıyor. Eşdeğerlik unsuru, Galileo’nun Pisa Kulesi’nin doruğundan farklı kütlelere ilişkin iki küreyi attığı deneye emsal. Galileo’nun küreleri kütleleri farketmeksizin, tıpkı anda yere düşerler.
İngiltere’deki Manchester Üniversitesi’nden Guillaume Voisin ve meslektaşları, eşdeğerlik ilkesini beyaz bir cüce yıldız ve ikinci bir cüce yıldızın etrafında dönen pulsarın hareketini ölçerek test ettiler. Çalışmayla ilgili açıklama yapan Voisin, çalışmalarının temelde Galileo’nun Pisa Kulesi testine benzediğini söyedi. Voisin, sadece çalışmalarındaki ölçeğin çok daha büyük olduğunu belirtti.
Genel görelilik dışındaki başka kütle çekim formülasyonları, bir pulsarın, Dünya’da bir kuleden atılan toplardan farklı biçimde çok daha büyük ve kompakt bir hareket yapacağını söylüyor. Lakin yapılan çalışma bu bahiste Einstein’ın, meslektaşlarının karşısında haklı çıktığını gösteriyor.
Bilim insanları, Pulsar ve beyaz cüce üzere devasa iki uzay cisminin eşdeğerlik unsuruna en yüksek hassasiyetle uyduğunu buldular. Voisin, çalışmalarını “Daha evvel nötron yıldızlarıyla yapılan her şeyden yaklaşık 1000 kat daha güzel” olarak tanımladı.
Guillaume Voisin, eşdeğerlik unsurunu mutlaka yanlışsız bir halde uygulayan tek kütle çekim teorisinin genel görelilik olduğunu söyledi. Voisin, öteki kütle çekim teorilerinin eşdeğerlik prensibine bir seviyede uymadığını söyledi.
